Sidney op herhaling

En voor jehet weet ben je op weg naar huis. Maar we hebben nog wel een aantal leuke dagen in Sidney doorgebracht. En het fijne Was: terug op bekend terrein, zowel de stad als het appartement. Rond 18 uur waren we weer in de stad en in ons appartement dankzij Uber. Wat een uitvinding! Samen met Thomas eten we vakbij ons appartement in een Thais restaurant. Wel een uutdaging, want door de vele Aziaten zijn ze dol op koriander in Australie, en daar houden wij niet van. Ze gooien het bv ook in mexicaans eten als guacamole, brrr. we maken plannen voor oudjaarsdag. Best lastig om te bepalen waar we het vuurwerk willen gaan bewonderen en hoe vroeg we een plek moeten gaan zoeken. We besluiten naar de wijk Balmain te gaan, tegenover de brug, omdat het er minder massaal is en omdat we onze campingspullen mee mogen nemen. Dat blijkt een goede keuze, het zicht is goed, en we kunnen schuilen als het onverwacht toch behoorlijk gaat regenen. we hebben vooraf eten ingeslagen voor de picknick en en deel van de tonic ingewisseld voor gin, ondanks alcoholverbod. De wijk Balmain blijkt een prettige wijk met café'tjes en een klein parkje. Het is al aardig vol als we rond 15 uur een plek veroveren en de buurt verkennen. Het is even doorbijten in de regen, maar het blijft 25 graden dus zijn alleen de meegebrachte hammamdoeken kleddernat, wij zijn al snel weer droog. en om 21 uur is al het eerste vuurwerk, bedoeld voor kinderen maar wat is bet prachtig! Daarn blijft het gelukkig droog en om middernacht is het echte werk te zien, vaak in meerdere versies naast elkaar. Het zicht op de brug is geweldig en er wordt enthousiast geklapt. Ondanks veel poltie is rond middernacht wel merkbaar dat er toch aardig wat alcohol is weggewerk, maar de sfeer blijft wel goed gelukkig. Na het vuurwerk begint de uittocht. We ruimen de tent en overtollige eteswaren op en lopen richting bus, samen met honderden mensen. Thomas en Annemarijn moeten naar het huis van de oom van Thomas met de trein, wij met de bus of lopen. We hebben geluk dat we vrij snel wegkomen, maar de rit schiet niet op. We moete overstappe maar dan zouden we het centrum door moeten en dan komen we vast te zitten in het verkeer. We besluiten te gaan lopen, het is binnendoor nog ongeveer 35 minuten  en we vermijden zo het centrum. Niemand steekt zelf vuurwerk af en de sfeer  blijft goed. Rond 2 uur 's nachts zijn we in ons appartement, snel nog een drankje en vooral douchen, want het blijft 25 graden. We slpen met de airco in de woonkamer an en de slaapkamerdeur open, want een balkondeur open helpt niet.

De volgende dag zijn we uitgenodigd voor een lunch in het strandhuis van de oom van Thomas. Annemarijn is er al geweest en had ons foto's laten zien van de kabellift naast (!) het huis. Bizar. We nemen de bus naar Palm Beach, deze gaat over de Harbour Bridge, en langs andere mooie stranden. Na 2 uur zijn we er, je waant je in Zuid Frankrijk qua luxe. Het huis ligt an het water natuurlijk, met een boothuis en zwembad en minimaal 3 bbq plekken. Thomas zijn oom heeft het goed gedaan in de aandelenhandel en een half jaar geleden dit huis erbij gekocht. De champagne en wijn vloeit rijkelijk, en dan wel de dure soort, en we eten zalm, lam en salade. Helaas hadden wij niet gedacht aan zwemkleding, Annemarijn en Thomas wel, en die gaan lekker zwemmen en kanoen. Tegen 17 uur vertrekken wij weer, lopen een deel van de route terug om toch nog wat te bewegen. Eten hebben we geen zin meer in.

De volgende dag gan Dick en ik nog naar het centrum. We bezoeken een oude wagenwerkplaats,  waar kunst tegn racisme te zien is, prachtig! Daarna wandelen we naar een kunstmuseum, onderweg veel Aziatische winkels die we kennen uit Japn en eerder China. We lopen redelijk snel door het museum heen, hevbben geen behoefte aan lang museumbezoek en zien wat highlights, zoals een kunstenares die honderden chinese dagboekjes verzamlde en eerst ging wassen... Eenmaal in de stad zkeken we een foodcourt, veelal ook met Aziatisch eten waar ook menig kantoormedewerker dagelijks luncht. We eten sushirijst met zalm en rundvlees, heerlijk! Het is behoorlijk arm dus na winkelen gaan we terug met de bus en wachten de komst van Thomas en Annemarijn af. Er moet nog eea geregeld wirden met de grote koffer van Annemarijn die wij meenemen, een deel van de kkeding moet worden opgestuurd. Als dat geregeld is, gaan we naar een leuk reztaurant in de buurt van waar Annemarijn woonde, een wijk met veel voormalig Italianen. we eten heerlijk en lachen om de honderden papagaaien of parkieten die in de boom naast het terras heel veel herrie maken, net spreeuwen in februari. En dan zit het erop, we nemen afscheid, Annemarijn en Thomas gaan nog samen reizen in Cambodja en Vietnam. De volfende dag regel ik de Uber, yes ik kan het, wat een makkie, en nemen we afscheid van de stad. We waren nog lang niet uitgekeken op Australie en zeker ook niet op Sidney, maar er is geen tijd meer. Via Kuala Lumpur reizen we terug: ik zit hier nu te typen,  ben wat in de war van een rare mix van orthodoxe vrouwen in burka en westerse dure merken en alcohol. Nog een half uur, en we mogen alweer inchecken in hrt laatste vliegtuug en hopelijk slapen...

Terug naar Sidney

En voor je het weet komt aan de roadrip vanuit Melbourne een einde en zijn we alweer bijna terug in Sidney.

In 3 dagen rijden we bijna 1000 km, over de A1 en als het kan een route langs de kust. We starten vroeg vanuit Meeniyan, de voorspellingen zijn dat het erg warm gaat worden. In de ochtend is het nog fris, en rond 10 uur houden we een koffiestop in een slaperig plaatsje. De koffie en gebak van de bakkerij smaken goed, grappig genoeg hebben ze er ook tompoucen. Later op de dag wordt het flink warmer, en als we in de middag in Lakes Entrance een stop maken, is het rond de 38 graden. Uit ervaring in Japan weten we dat een ijskoffie helpt om weer bij te komen. We doen boodschappen voor we richting het huisje rijden, omdat er in de buurt weinig is aan voorzieningen. Rond 15 uur komen we aan in het ruime huisje met airco maar zonder wifi, maar beter dan andersom. Tot 19 uur houden we de deur dicht en de airco hoog, even bijkomen. Na het eten wagen we het er toch op en bewonderen de kust bij Marlo, waar zee en rivieren bij elkaar komen. We lopen een stukje van een mooie wandelroute, heel rustig, mede waarschijnlijk door de hitte. We slapen heerlijk dankzij de airco in de kamer en vertrekken de volgende dag op ons gemak rond 9 uur.

Op de 2e reisdag reizen we van Marlo naar Bateman's Bay, veelal langs de kust als het kan en dus langs heel veel campings. We drinken koffie in de haven van Eden en laten het Killer Whale museum toch maar links liggen, nog te veel kilometers te gaan. We picknicken aan het strand van Tathra, hier is het rustig maar prachtig. Als we in Bateman's Bay aankomen is het rond 16 uur en kunnen we ons even opfrissen in een heerlijke kamer aan het water en vlakbij een gezellige promenade. Net als in elk hotel krijg je verse melk mee voor de koffie mee. We kiezen een restaurant op basis van aanbeveling van het motel, met vooral seafood en op een prachtige plek naast een bijzondere brug. We eten samen van een seafood platterven bewonderen de pelikanen en ondergaande zon, wat een topplek!

De laatste reisdag moeten we nog rond de 300 kilometer. We willen een stop maken in Hyams beach, maar dat mislukt. Dit is een populair strand omdat het uitzicht mooi is, maar in deze week zo druk dat de weg afgesloten is, er kan niemand bij. We bekijken nog een ander strandplekje, maar die is niet zo bijzonder. Dan maar door. Onze volgende pleisterplaats is Kiama, een tip van een vrouw die Annemarijn heeft leren kennen in Sidney. Zij was half Nederlands maar spreekt devtaal te weinig, dus gaf Annemarijn conversatieles. Het blijkt een prettig stadje, we lunchen er en bewonderen de Little Blowhole. Prachtig om het water zo omhoog te zien gaan, en midden in een peperdure wijk. Dan nog de laatste 100 kilometer naar Sidney, toch best pittig, druk en heel veel stijgen en dalen. We droppen de huurauto, verbazen ons over de zooi die we verzameld hebben en vinden een tweedehands parasol die we meenemen voor de picknick op oudjaarsavond. Het is best warm en klam, dus we zijn weer blij dat Annemarijn een ubdr taxi regelt en we zo het appartement in kunnen. Airco aan, even opfrissen, wachten op Thomas en dan samen eten en plannen maken voor oudjaarsavond. Het is lastig om te bepalen waar we gaan zitten want verplaatsen is geen optie en we moeten ook nog terug. Annemarijn en Thomas met de trein naar het huis van de oom van Thomas, en wij waarschijnlijk lopen want bussen gaan wellicht wel maar zullen vaststaan in het verkeer. Met 25 graden rond middernacht is wandelen geen straf, we zijn benieuwd!

Wilson's Promontory

We zijn alweer 2 dagen verder, en hebben in die tijd tijd het natuurpark Wilson's Promontory bezocht. We verbleven in Meeniyan motel, in een klein stadje dat uitgestorven lijkt als we aankomen op 2e kerstdag. Onze kamer is minder luxe dan het appartement op Phillip Island, maar prima te doen.

De rit naar Meeniyan is maar een uur, dus alle tijd om eerst de koala's in het conservation center te bezoeken. De foto's van Phillip island staan er nog niet op, want de wifi in het motel was te zwak. Wil je foto's zien van de pinguïns, kijk dan op bv https://goo.gl/images/Asqqmf.

Na aankomst in Meeniyan ligt de sleutel van onze kamer al klaar, in een bakje buiten de receptie want de eigenaar is even inkopen doen. We besluiten het park te gaan verkennen en rijden richting Fish Creek. We hadden in Meeniyan al gezien dat er weinig restaurants open zijn, dus checken we even het restaurant van het plaatselijke hotel voor de terugweg en tanken even.Zogoedkoop hier, nog geen euro de liter.
Als we het park binnen rijden, krijgen we een kaartje. Alle parken zijn gratis, best fijn! We parkeren de auto bij Norman Vrachtwagen en bewonderen het strand.Vandaagbesluiten we een wandeling te maken met uitzicht op dit strand en een ander nog mooier strand, Squeaky beach. Het is 1,5 uur heen en terug, goed te doen bij 25 graden, wel deels stijgend. We zien nog een cookaburra en bewonderen het strand en de geweldige rotsen en golven. We besluiten het zwemmen voorvandaagover te slaan en rijden terug naar Fish Creek voor ons avondeten. Het is 2e kerstdag en de dresscode is: T-shirt, shorts en slippers. De kaart is typisch voor veel Australische restaurant: veel gefrituurde vis, burgers en vooral veel, maar prima te doen. Op de terugweg zien we een walibi aan de kant van de weg zitten, gelukkigen eten op de weg. En meerdere overreden wombats, soort groot uitgevallen egel. Volgens de eigenaresse geen lolletje om onder je auto te krijgen door zijn harde schild. Brrrr
De volgende dag willen we een wandeling maken in het park genaamd Wildlife walk. Maar het is ondertussen 11 uur en warm, dus geen beest te zien behalve irritant e vliegen, dus besluiten we al snel om terug te keren. Op de parkeerplaats bij het strand is het superdruk, hier is het zomervakantie en dus zijn veel mensen vrij. We checken nog de optie om met een shuttle bus naar de top van de hoogste berg te gaan, maar het blijkt dat je dan nog 3,5 km heen en terug zelf moet lopen. Met 32 graden geen optie, dus vertrekken we richting strand. We hebben een 2e hands tentje onderweg gescoord voor de broodnodige schaduw, en na het opzetten nemen we om beurten een duik. Het is heerlijk fris, schoon en makkelijk in te lopen, heerlijk! We verbazen ons wel over de andere bezoekers. Australiërs hebben regelmatig een soort wetsuit aan of een specifiek shirt tegen de zon, en we zien ook moslimfamilies die met kleren en al het water ingaan, inclusief boerka ?Na een paar uur en veel zonnebrand smeren houden we het voor gezien en gaan terug naar Meeniyan. We eten in de plaatselijke pizzeria, European style volgens de eigenaar van het motel, heerlijk! Alweer 2 dagen voorbij, morgen echt terug richting Sidney, de eerste van 3 langere reisdagen en het belooft warm te worden. Ook in Nederland is dat bericht doorgekomen, krijg appjes van collega's of het wel uit te houden is. Ben nu blij dat ik vooraf gecheckt heb of overal airco is, toch wel fijn nu!

Phillip island

Donderdag voor kerst vertrekken we richting Phillip island, bepakt en bezakt met veel kerstboodschappen. We reizen via Melbourne, om daar nog het portemonneetje dat Annemarijn had verloren op te halen. Annemarijn rijdt, het is een drukke route de stad in, maar gelukkig hoeven we niet via het echte centrum. Na ruim een uur zijn we bij het verhuurbedrijf en binnen no time weer de weg op. Maar dan moeten we nog de stad uit...langs allerlei voorsteden met grote winkelcentra waar het beredruk is. Een uur later zijn we er eindelijk langs en vinden we een plek voor onze lunch, verse sushi. Door het grote aantal Aziaten hier kan je hier genoeg lekkere Japanse maaltijden krijgen, of Indonesisch, Thais of Maleisisch. Rond 15.30 zijn we bij ons resort, een prachtig complex bovenop een heuvel. Ons appartement heeft voor en achter een balkon, met BBQ, en is van alle gemakken voorzien. We doen snel een was in de machine en gaan even relaxen, het is warm, zo rond de 32 graden. We regelen online kaartjes voor de pinguïn parade op 1e kerstdag, maar goed ook want voor de 24e was het al uitverkocht. Eind van de middag bezoeken we het zwembad, druk met ouders en kinderen, maar wel ff lekker. En dan is het tijd om te gaan kokkerellen, lekkere hapjes met zalm, mosselen en garnalen, een soort van carpaccio vlees (want dat kennen ze niet hier) en heerlijk lekker ijs met macadamia noten en caramel. We hebben lol om de cadeautjes die we geshopt hebben voor elkaar en de Christmas crackers met onnozele grappen en hoedjes. Hoeveel relaxed is dit!

De volgende dag verkennen we Phillip island, na een half uurtje rijden zijn we in de hoofdstad Cowes. Prachtig strand daar, en hele families hebben zich al een plek veroverd aan het strand of bij de openbare BBQ plekken. Want dat is kerst in Australië: buiten met je familie eten en drinken, in bikini of shirt en T-shirt. Waar de Engelsen houden van formele kleding, zijn de Australiërs daar wars van, hier kun je geen geld verdienen met kerst outfits. We halen koffie bij een van de weinige tenten die open zijn, ze doen een goede doel actie voor een gezin in de problemen. Daarna lopen we op ons gemak langs het strand en de pier op. Als we het gezien hebben, willen we het Koala conservation center bezoeken, maar die blijkt gesloten. We rijden nog langs een plaatsje, waar we in de haven pelikanen spotten en besluiten terug te gaan voor onze Christmas lunch. Een broodje scoren wordt lastig, dus dan is 's middags eten prima. Op ons terras voor eten we zalm vooraf, en daarna: kangaroe biefstuk (!) En heerlijke zoete aardappel pannenkoekjes. Het smaakt voortreffelijk en daarna is het tijd voor een kerstdutje. Het is minder warm vandaag, zo rond de 20 graden, dus voor de avondvoorstelling met de pinguïns is een lange broek en een extra vest geen overbodige luxe. We rijden naar het einde van het eiland tegen 18 uur, en verbazen ons over de drukte, af en toe staan we gewoon in de file. Via een alternatieve route spotten we nog een paar walibi's, donkere wat kleinere kangaroes zeg maar. Eenmaal binnen bij de pinguïn parade is het superdruk 80% van de bezoekers is Aziatisch, niet alleen Chinees, ook Pakistaans, Indiaas, Japans etc. Ineens hoor je tot de minderheid. Rond 19 uur zitten we op onze plek op een soort tribune aan het strand en bewonderen het uitzicht en verwonderen ons om de mensen om ons heen. We krijgen te horen dat er dagelijks ongeveer 500 tot 2000 pinguïns na zonsondergang het strand opkomen om naar de holen te gaan waar de jonkies zitten. Met de 4000 bezoekers zijn wij dus in de meerderheid! Tegen 21 uur is de zon echt onder en zie je de eerste groepjes komen. Soms gaan ze een stukje het strand op, dan weer terug, om toch uiteindelijk de sprong te wagen. Het is en dus ze hebben wel een stukje af te leggen en op het strand zijn ze kwetsbaar. Het zijn overigens kleine pinguïns, zo'n 20 cm hoog. Nadat we een aantal groepjes het strand op hebben zien paraderen, gaan we langs de biardwalks lopen waar de jonkies zitten. Dan kan je ze pas van dichtbij zien, zo leuk. Fotograferen is verboden, het blauwe licht is niet goed voor ze. Alhoewel het commercieel een interessante onderneming is, gaat al het geld naar het behoud van de natuur of zelfs verbeteren. Dit heeft ertoe geleid dat de pinguïn kolonie zelfs is gegroeid! Rond 22 uur vertrekken we richting appartement, we moeten nog een net aangereden kangaroe ontwijken en rijden langzaam. Het is bekend dat het 's avonds vaak fout gaat, dus we hebben tot nu toe 's avonds rijden ook voorkomen. We skypen nog even met Eduard en mijn vader en dan zit onze kerst erop. Tweede kerstdag doen ze hier niet aan, en we vertrekken vandaag uit ons appartement. Volgende bestemming is Meeniyan, dit keer maar een uurtje rijden van hier, dus we hebben nog tijd om eerst het koala center te bezoeken en de kerst gebakjes op te maken.

Great ocean road

Na twee nachten in de Grampians vertrokken we richting de kust, Warrnambool was de eerste bestemming. Onderweg rustig, zoals je ook verwacht in Australië, en regelmatig moesten we uitwijken voor een dode kangaroe of ander beest. We zagen ze ook af en toe langs de weg dus logisch dat het nog wel eens fout gaat. Onderweg getankt, zelden zo goedkoop gezien, liter is onder de euro. Rond 15 uur zijn we in Warrnambool en nemen we intrek in een motel. Geen bijzondere stad, maar de kust is prachtig en we vinden een leuke strand tent waar we wat dronken en aten. Omdat de restaurants in het centrum er niet aantrekkelijk uit zien, gaan we na even opfrissen terug naar deze strandtent, en eten hier verse vis of burger. De zon gaat prachtig onder, maar daarna is het ook best koud. Na ontbijt op de kamer vertrekken we richting de Great ocean road, één van de belangrijkste attracties in de staat Victoria. Het eerste uitkijkpunt is al adembenemend mooi, de three Little islands, en het wordt alleen maar mooier. Eerst nog even koffie drinken in Port Campbell, in een leuke koffie tentjes waar ik lekkere kerstliedjes scoort. We stappen daarna regelmatig uit om ons te vergapen aan de Lorch en Storch, Twelve apostles en lunchen op het strand. We zijn hier zeker niet de enigen, af en toe zijn we geneigd om de fotograferende Chinezen te meppen want ze zijn wel heel erg met zichzelf bezig en niet met hun omgeving. Als we richting het strand lopen met de Gibson steps is het gelukkig rustiger. De zon brandt goed dus zonnebrand is geen overbodige luxe. We reizen door naar Apollo Bay, een kustplaats met veel dure huizen en appartementen, maar erg gezellig vinden wij het er niet. Annemarijn heeft ondertussen contact met een middelbare schoolvriendin die een uur rijden verderop met haar ouders vakantie houdt. Een date is snel gemaakt, dus we stappen in Lorne uit om ze even te zien. De moeder is Australisch, dus heel gek is het niet dat ze hier zijn, al studeerde de vriendin in het afgelopen halfjaar in Canada. We zijn dus niet het enige gezin met kinderen in het buitenland, want haar broer werkte een jaar in Australië en omgeving. Maar we moeten na een kwartier verder helaas, om op tijd in te checken op onze volgende locatie. Precies 5 minuten voor sluitingstijd komen we er aan, na veel bochten en prachtige uitzichten op de oceaan. Het is dit keer een holiday park aan de snelweg, niet bijster interessant maar schone lakens en een goede douche maken veel goed. We zoeken een restaurant en Annemarijn ontdekt een groot winkelcentrum vlakbij met restaurants en winkels. Mooi handig voor onze kerstinkopen de volgende ochtend. Met kerst zitten we op Phillip islands in volgens ons een mooi appartement dat van alle gemakken is voorzien. De kerstlunch daar kost 100 euro pp, weliswaar met drank, maar daar kunnen we heel wat lekkers voor kopen en gezellig samen koken. Na een nachtje slapen pakken we de boel weer op, gaat steeds makkelijker, en vertrekken richting winkelcentrum om kerstcadeaus te kopen voor elkaar en eten in te slaan. Met 2 opvouwbare koeltassen en een enorme zak ijs komen we een heel eind. We gaan op weg richting Phillip island. We kiezen toch niet de route via de veerboot maar de route via Melbourne. Annemarijn heeft bij het vertrek bij het verhuurbedrijf een portemonneetje met USB sticks en SD kaartjes verloren, en die hebben ze gevonden. Dus we rijden langs dit verhuurbedrijf, gelukkig nauwelijks om en goedkoper dan 100 dollar betalen voor de overtocht, zo'n 60 euro.

Hall's Gap/The Grampians

Vanuit Melbourne vertrokken we met een Uber taxi naar het verhuurbedrijf. Een bedrijf duidelijk gericht op jongeren, want de grote verhuurders accepteren geen bestuurders onder de 20 jaar. Annemarijn had al aardig wat ervaring opgedaan met links rijden, rechts zitten en rijden met een automaat, dus konden we vlot vertrekken met onze Toyota. We reden richting The Grampians, een natuurgebied op zo'n 250 km ten westen van Melbourne. Rond 15 uur kwamen we aan en vergaapten ons als elke nieuwe bezoeker aan de kangoeroes en kakatoes die vrij rondliepen en vlogen. We deden wat boodschappen en gingen voor het eerst zelf koken, kon prima in ons huisje voor 2 dagen. De volgende dag reden we naar de MacKenzie watervallen, nu Dick achter het stuur met aanwijzingen (!) van Annemarijn. 260 trappen naar beneden en boven, dat was te merken. Op de terugweg nog een andere uitkijkpunt bekeken, maar ondertussen regende het. We wilden nog een wandeling maken naar de Pinnacle, een bijzonder uitkijkpunt, maar besloten die te bewaren voor de volgende dag. Eenmaal op de camping liepen we nog naar een ander mooi punt, de Venus baths, en werd er opnieuw gekookt. Ondertussen was het behoorlijk fris, zo rond de 10 graden, dus hielden we het vroeg voor gezien. Op zaterdagochtend pakten we ons boeltje weer bij elkaar, en reden naar de parkeerplaats voor de beloofde wandeling. Wat een ervaring, lopen over stenen, soms makkelijk, soms pittig, met geweldige uitzichten met rotspartijen. Net het land van The Hobbit. Na ruim een uur waren we boven, genoten van het uitzicht en dan nog weer terug. Voldaan aten we een broodje buiten in het dorp, het was ondertussen alweer zonnig en aangenaam. De cookaburra was op strooptocht, onze buren moesten hun broodjes met hand en tand verdedigen. Wat een brutale nesten! We maakten ons klaar voor het volgende reisdoel: Warrnambool aan de kust.

Melbourne dag 2

Na een dag reizen is het heerlijk om even 's ochtends niets te hoeven. We rommelen wat in ons appartement, kijken telkens weer vol verbazing naar het uitzicht buiten en nemen nog een kop koffie. Daarna lopen we richting Federatie square, en onderweg nemen we nog een steegje met garffiti kunst. Het komt uit in een passage, die zo uit Den Haag overgenomen kon zijn. We komen langs straatjes met eindeloos veel koffie tentjes, daar is Melbourne beroemd om, en nemen nog een kopje. Eenmaal op Federatie square gaat de bus die we willen nemen een half uur later, net mooi de tijd om de Ian Potter gallery te bekijken, met Australische kunst. Aardig, maar wij Nederlanders zijn ook te veel verwend. We pakken de bus richting het strand van St Kilda, lekker om even uit de drukte van de stad te zijn. Op de pier is een pinguïn kolonie, en zo waar spotten we er 1. Toch gek voor ons, zo'n beest dat je normaal alleen in de dierentuin ziet. We lunchen in een strandtent met fish&chips, de Engelse achtergrond blijft boven komen. Het strand is aardig, maar de superlatieven van de tourbus guide delen wij niet. Eenmaal terug in de stad lopen we nog door diverse passages en foodcorners, waar veel mensen bezig zijn met laatste kerstinkopen. We nemen even rust en gaan later met de gratis tram richting Little Italy om te eten. We eten heerlijk Italiaans natuurlijk en slenteren in het donker terug. Morgen richting de Grampians, een natuurpark, na zoveel stad heel fijn!

Melbourne dag 1

Gisteren zijn we vanuit Sidney vroeg vertrokken richting vliegveld. Het had nog wat voeten in de aarde om op het vliegveld te komen, al is het maar 7 km vanaf ons appartement. De Uber taxichauffeur die Annemarijn geregeld had, reed totaal de verkeerde richting op. Na 10 minuten ging Annemarijn toch maar eens vragen of het allemaal wel goed ging komen, hij had moeite met zijn digitale navigatie. Vervolgens gingen we rond 6.30 in de spits het centrum van Sidney door, waar we helemaal niet hoefden te zijn... De chauffeur was nogal een cowboy, dus we waren blij toen we op het vliegveld waren, uiteindelijk nog ruim op tijd gelukkig. Onze koffers ingescheckt en eindelijk aan de koffie. Na een korte vlucht van 1,5 uur waren we in Melbourne. Opnieuw een Uber geregeld, en deze chauffeur maakte veel goed; reed rustig en zette ons af voor het appartement. We konden gelukkig al eerder inchecken dan 14 uur, en eenmaal boven op de 27e (!) verdieping vergaapten we ons aan het uitzicht. We zitten midden in het centrum van Melbourne in een appartement met 2 slaapkamers, heel praktisch en bijzonder. 's Ochtends vroeg worden we gewekt door de bouwers naast ons, maar dat is goed te doen. Op de 33e verdieping is nog een zwembad met sauna en bubbelbad, hebben we gisteren even uitgeprobeerd. Het zwembad was wat koud, maar het uitzicht geweldig natuurlijk! Doordat we al om 5 uur waren opgestaan, was het een beetje een slome dag. We besloten om een hop on, hop off bus te nemen, omdat we de stad niet kennen en niet veel tijd hebben of energie om zelf te verkennen. Op weg naar het startpunt liepen we langs de rivier, met leuke cafe'tjes ernaast. Eenmaal op de bus verbaasden we ons over de stad. Alles is nieuw, en de tour was ronduit saai. De zogenaamde sights waren voor ons niet erg bijzonder, een dierentuin, een sport stadion, het casino... Heel bijzonder, maar niet heus. We liepen daarna door een aantal kleine straatjes, bewonderden de graffity in Howard Lane en gingen China Town in. We hadden best honger, en streken neer in een chinees restaurant rond 18 uur. Binnen no time was het daar propvol, alles liep lekker vlot dankzij de bestelling via de tablet en rond 19 uur stonden we weer buiten. Nog even rondgelopen in de kleinere straatjes en winkelstraten, boodschappen voor het ontbijt gehaald en rond 20 uur weer in het appartement. Na een rondje zwembad hielden we het allemaal vroeg voor gezien. Morgen nog een dagje Melbourne, en daarna met de auto verder. We zijn benieuwd!